اختلال دو قطبی؛ علائم و راه های درمان

اختلال دو قطبی چیست؟

اختلال دو قطبی نوعی بیماری روانی است که با تغییرات شدید خلق  و خو همراه است. علائم آن می تواند شامل تغییرات خلق و خوی بشدت زیاد باشد که به آن جنون و دیوانگی گفته میشود و همچنین می تواند شامل دوره هایی از افسردگی باشد. اختلال دو قطبی به عنوان بیماری دو قطبی یا افسردگی دو قطبی نیز شناخته می شود.

افراد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است در مدیریت کارهای روزمره در مدرسه یا محل کار یا حفظ روابط با مشکل روبرو شوند. هیچ درمان قطعی برای این اختلال وجود ندارد ، اما گزینه های درمانی بسیاری وجود دارد که می تواند به مدیریت علائم کمک کند. هرچه در رابطه با این اختلال اطلاعات بیشتری داشته باشید، کنترل کردن آن برای شما آسان تر خواهد بود.

حقایق مربوط به اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی یک اختلال نادر مغزی نیست. در حقیقت ، 2.8 درصد از بزرگسالان در ایالات متحده یا حدود 5 میلیون نفر دارای اختلال دو قطبی هستند. میانگین سنی که افراد مبتلا به اختلال دو قطبی در آن شروع به نشان دادن علائم می کنند ، 25 سالگی است.

افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی حداقل دو هفته زمان میبرد. برخی از افراد چندین بار در سال با تغییراتی در خلق و خوی روبرو می شوند ، در حالی که افراد عادی ممکن است به ندرت این تغییرات را تجربه کنند.

علائم اختلال دو قطبی

سه علامت اصلی وجود دارد که می تواند با اختلال دو قطبی رخ دهد:
 جنون یا دیوانگی ، هیپومانیا و افسردگی.

جنون

در هنگام تجربه جنون ، یک فرد مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است احساس عاطفی بالایی داشته باشد. این احساسات می تواند شامل احساس هیجان ، تکانشگری یا بیش فعالی ، سرخوشی و پرانرژی بودن باشد. در طول دوره های جنون ، ممکن است رفتارهایی مانند:

خرج کردن زیاد
رابطه جنسی محافظت نشده
استفاده مواد مخدر و ... در شخص رخ دهد.

هیپومانیا

هیپومانیا به اختلال دو قطبی نوع دو شهرت دارد . شبیه شیدایی و جنون است ، اما به اندازه آن شدید نیست. برخلاف شیدایی ، هیپومانیا ممکن است در کار ، مدرسه یا روابط اجتماعی مشکلی ایجاد نکند. با این حال ، افراد مبتلا به هیپومانیا هنوز هم تغییراتی در خلق و خوی خود مشاهده می کنند.

در یک دوره افسردگی ممکن است این علائم تجربه شود:

ناراحتی عمیق
ناامیدی
بی انرژی بودن
عدم علاقه به فعالیتهایی که قبلا از انجام آن ها لذت میبردید
کم خوابی یا پرخوابی زیاد
افکاری مانند خودکشی

اگرچه این اختلال یک بیماری نادر نیست ، اما تشخیص اختلال دو قطبی به دلیل علائم مختلف آن دشوار است.

علائم اختلال دو قطبی در زنان

زنان و مردان به تعداد مساوی مبتلا به اختلال دو قطبی هستند. با این حال ، علائم اصلی این اختلال ممکن است بین دو جنس زن و مرد متفاوت باشد.

در بسیاری از موارد ، یک زن مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است:

در سنین 20 تا 30 سالگی اختلال دوقطبی بودن او تشخیص داده شود
دوره های شیدایی و جنون خفیف تری داشته باشد
افسردگی بیشتری را نسبت به نوع یک اختلال دو قطبی یعنی جنون تجربه کند
در طی یک سال، چهار دوره یا بیشتر از مانیا (جنون یا شیدایی) و افسردگی را تجربه کند 
همزمان دچار اختلالات مختلف از جمله بیماری تیروئید ، چاقی ، اختلالات اضطرابی و میگرن شود
دچار سوء مصرف الکل یا مواد مخدر شود
در زنان مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است به دفعات این اختلال در آن ها عود کند.

علائم اختلال دو قطبی در مردان

زنان و مردان هر دو علائم مشترک اختلال دو قطبی را تجربه می کنند. با این حال ، مردان ممکن است علائم متفاوت تری نسبت به زنان تجربه کنند.

مردان مبتلا به اختلال دو قطبی ممکن است:

در اوایل زندگی اختلال دو قطبی آن ها تشخیص داده شود
بخش های شدیدتری از اختلال دو قطبی را را تجربه می کنند ، مخصوصاً بخش های جنون آمیز
دچار سوء مصرف مواد مخدر شوند
در مردان مبتلا به این اختلال احتمال مرگ بر اثر خودکشی بیشتر است.

انواع اختلال دو قطبی

سه نوع اختلال دو قطبی وجود دارد: 

دو قطبی نوع یک ، دو قطبی نوع دو و سیکلوتایمی.

دو قطبی نوع یک

دو قطبی نوع یک با ظاهر شدن حداقل یک بخش از جنون تعریف می شود. ممکن است قبل و بعد از دوره جنون ، دوره های هیپومانیک یا افسردگی اساسی را تجربه کنید. این نوع اختلال دو قطبی بر مردان و زنان به طور مساوی تأثیر می گذارد.

دو قطبی دوم

افراد مبتلا به این نوع اختلال دو قطبی یک دوره افسردگی اساسی را تجربه می کنند که حداقل دو هفته طول می کشد و حداقل یک دوره هیپومانیک دارند که حدود چهار روز طول می کشد. این نوع اختلال دو قطبی در زنان بیشتر دیده میشود.

سیکلوتایمی

افراد مبتلا به سیکلوتایمی دوره هایی از هیپومانیا و افسردگی دارند. این علائم کوتاه تر و کمتر از علائم مجنون و افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی نوع یک یا دو قطبی نوع دو است. 

اختلال دو قطبی در کودکان

تشخیص اختلال دو قطبی در کودکان بسیار بحث برانگیز است. این بیشتر به این دلیل است که کودکان همیشه یک اختلال دوقطبی یکسان را نشان نمی دهند.

بسیاری از علائم اختلال دو قطبی که در کودکان رخ می دهد با علائم طیف دیگری از اختلالات که ممکن است در کودکان رخ دهد مانند اختلال بیش فعالی مشابه است.

با این حال ، در چند دهه گذشته پزشکان و متخصصان بهداشت روان این بیماری را در کودکان تشخیص داده اند. تشخیص می تواند به کودکان در درمان کمک کند ، اما رسیدن به تشخیص درست ممکن است هفته ها یا ماه ها طول بکشد. ممکن است کودک شما نیاز به مراقبت ویژه توسط متخصص حرفه ای آموزش دیده برای درمان کودکان با مشکلات روحی داشته باشد.

مانند بزرگسالان ، کودکان نیز مبتلا به اختلال دوقطبی با خلق و خوی بالا روبرو می شوند. آنها می توانند بسیار خوشحال به نظر برسند و نشانه هایی از رفتار تحریک پذیر را نشان دهند. سپس این دوره ها با افسردگی همراه است. در حالی که همه کودکان تغییرات خلقی را تجربه می کنند ، تغییرات ناشی از اختلال دو قطبی بسیار بارز است.

علائم جنون در کودکان

علائم جنون در کودک، ناشی از اختلال دوقطبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

بسیار احمقانه رفتار می کند و بیش از حد خوشحال است
سریع صحبت میکند و سریع موضوعات را تغییر میدهد
در تمرکز مشکل دارد
انجام کارهای خطرناک یا آزمایش رفتارهای پرخطر
داشتن خلق و خوی بسیار کوتاه که به سرعت منجر به طغیان عصبانیت می شود
مشکل خوابیدن بدون احساس خستگی 

علائم افسردگی در کودکان

علائم افسردگی کودک ناشی از اختلال دوقطبی می تواند شامل موارد زیر باشد:

بسیار غمگین عمل کردن
خیلی زیاد یا کم خوابیدن
کم انرژی بودن
شکایت از عدم احساس خوب بودن ، از جمله سردردهای مکرر یا معده درد
احساس بی ارزشی یا گناه
خیلی کم یا زیاد خوردن
به مرگ و احتمالاً خودکشی فکر کردن
سایر تشخیص های احتمالی
برخی از مشکلات رفتاری که ممکن است در فرزند خود شاهد آن باشید می تواند نتیجه یک بیماری دیگر باشد. ADHD و سایر اختلالات رفتاری می تواند در کودکان مبتلا به اختلال دو قطبی رخ دهد. برای ثبت رفتارهای غیرمعمول کودک خود ، که به تشخیص منجر می شود ، با پزشک کودک مشورت کنید.

تشخیص صحیح می تواند به پزشک کودک شما کمک کند درمانهایی را که می تواند به کودک شما کمک کند تا زندگی سالم داشته باشد ، ارائه دهد. 

اختلال دو قطبی در نوجوانان

رفتار پر از پرخاش و عصبانیت برای والدین یک نوجوان چیز جدیدی نیست. تغییر در هورمون ها ، به علاوه تغییرات زندگی همراه با بلوغ ، می تواند حتی خوش رفتارترین نوجوانان را هر از گاهی کمی ناراحت یا بیش از حد احساساتی جلوه دهد. با این حال ، برخی از تغییرات خلقی در نوجوانان ممکن است نتیجه یک بیماری جدی تر مانند اختلال دو قطبی باشد.

تشخیص اختلال دوقطبی در اواخر نوجوانی و اوایل سالهای بزرگسالی شایع است. برای نوجوانان ، علائم شایع یک دوره جنون عبارتند از:

بسیار خوشحال بودن
رفتار نادرست
شرکت در رفتارهای پرخطر
استفاده از مواد مخدر
بیش از حد معمول در مورد رابطه جنسی فکر کردن
بیش از حد میل جنسی داشتن
داشتن مشکل بی خوابی بدون احساس خستگی
دم دمی مزاج بودن
داشتن مشکل در تمرکز و هواس پرتی

برای نوجوانان ، علائم شایع یک افسردگی عبارتند از:

زیاد یا خیلی کم خوابیدن
خوردن زیاد یا خیلی کم
احساس غم و اندوه 
کناره گیری از فعالیت ها و دوستان
فکر کردن در مورد مرگ و خودکشی
تشخیص و درمان اختلال دو قطبی می تواند به نوجوانان کمک کند زندگی سالم داشته باشند. 

اختلال دو قطبی و افسردگی

اختلال دو قطبی می تواند دو حالت افراطی داشته باشد: بالا و پایین. 

برای تشخیص دو قطبی بودن باید یک دوره جنون یا هیپومانیا را تجربه کنید. مردم به طور کلی در این مرحله از اختلال احساس "بالا" می کنند. هنگامی که تغییر روحی "رو به بالا" را تجربه می کنید ، ممکن است احساس انرژی زیادی داشته باشید.

برخی از افراد مبتلا به اختلال دو قطبی نیز یک دوره افسردگی اساسی یا خلق و خوی "رو به پایین" را تجربه خواهند کرد. وقتی دچار تغییر روحی "رو به پایین" می شوید ، ممکن است احساس بی حالی ، بی انگیزگی و غمگین بودن شوید. با این حال ، همه افراد مبتلا به اختلال دو قطبی که این علامت را دارند به اندازه کافی احساس "پایین" بودن نمی کنند تا برچسب افسردگی داشته باشند. 
در حالی که اختلال دو قطبی می تواند باعث بروز احساس افسردگی در شما شود ، اما مانند وضعیتی که به آن افسردگی میگویند نیست. اختلال دو قطبی می تواند باعث پستی و بلندی در رفتار شود ، اما افسردگی باعث ایجاد خلق و خو و احساساتی می شود که همیشه "پایین" است. 

دلایل اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی یک اختلال بهداشت روان رایج است ، اما برای پزشکان و محققان کمی رمزآلود است. هنوز مشخص نیست که چه عواملی باعث ایجاد این بیماری می شود.

علل اختلال دو قطبی عبارتند از:

ژنتیک

اگر والدین یا خواهر و برادر شما دارای اختلال دوقطبی هستند ، بیشتر از سایر افراد در معرض ابتلا به این بیماری هستید. با این حال ، لازم به یادآوری است که بیشتر افرادی که در خانواده خود دارای اختلال دوقطبی هستند ، به آن مبتلا نمی شوند.

مغز 

ساختار مغز شما ممکن است خطر ابتلا به این بیماری را تحت تأثیر قرار دهد. ناهنجاری در ساختار یا عملکردهای مغز ممکن است خطر ابتلا به این اختلال را افزایش دهد.

فاکتورهای محیطی

آنچه در بدن شماست باعث می شود که احتمال ابتلا به اختلال دو قطبی در شما افزایش پیدا کند. عوامل بیرونی نیز ممکن است در این امر موثر باشند. این عوامل می تواند شامل موارد زیر باشد:

استرس شدید
تجارب آسیب زا
بیماری جسمی

هر یک از این عوامل ممکن است در ابتلا به اختلال دو قطبی تأثیر بگذارد. با این وجود ، احتمال دارد که ترکیبی از این عوامل در پیشرفت بیماری نقش مهمی داشته باشد. 

آیا اختلال دو قطبی ارثی است؟

اختلال دو قطبی می تواند از والدین به کودک منتقل شود. تحقیقات نشان داده است که یک ارتباط ژنتیکی قوی در افراد مبتلا به این اختلال وجود دارد. اگر یکی از بستگان شما مبتلا به این اختلال هستید ، احتمال ابتلا به آن چهار تا شش برابر بیشتر از افرادی است که سابقه خانوادگی در این بیماری ندارند.

با این حال ، این بدان معنا نیست که همه افراد با داشتن سابقه خانوادگی، به آن مبتلا می شوند. علاوه بر این ، همه افراد مبتلا به اختلال دو قطبی سابقه خانوادگی در این بیماری را ندارند.

تشخیص اختلال دو قطبی

تشخیص اختلال دوقطبی شامل بررسی یک یا چند بخش از جنون است ، یا ترکیبی از بخش های شیدایی و افسردگی. همچنین ممکن است شامل یک دوره افسردگی اساسی باشد ، اما ممکن است اینگونه نباشد. تشخیص دو قطبی نوع دو شامل یک یا چند بخش عمده افسردگی و حداقل یک قسمت هیپومانیا است.

برای تشخیص یک دوره جنون ، باید علائمی را تجربه کنید که حداقل یک هفته طول بکشد یا باعث بستری شدن شما در بیمارستان شود. در این مدت تقریباً همه روزه باید علائمی را تجربه کنید. از طرف دیگر ، دوره های افسردگی اساسی باید حداقل دو هفته طول بکشد.

تشخیص اختلال دو قطبی دشوار است زیرا تغییرات خلقی ممکن است متفاوت باشد. تشخیص آن در کودکان و نوجوانان دشوارتر است. این گروه سنی اغلب تغییرات بیشتری در خلق و خو ، رفتار و سطح انرژی دارند.

اختلال دو قطبی در صورت عدم درمان ، اغلب بدتر می شود. دوره های جنون و افسردگی ممکن است بیشتر اتفاق بیفتند یا شدیدتر شوند. اما اگر برای اختلال دوقطبی خود تحت درمان قرار گرفتید ، زندگی سالم و مثمر ثمر برای شما امکان پذیر است. بنابراین ، تشخیص بسیار مهم است. 

درمان اختلال دو قطبی

چندین روش درمانی در دسترس است که می تواند به شما در مدیریت اختلال دوقطبی کمک کند و شامل دارو ، مشاوره و تغییر سبک زندگی است. برخی از داروهای طبیعی نیز ممکن است مفید باشند.

داروها

داروهای توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تثبیت کننده های خلقی 
داروهای ضد روان پریشی 
داروهای ضد افسردگی ، ضد روان پریشی ،
داروی ضد اضطراب 

روان درمانی

درمان های روان درمانی توصیه شده ممکن است شامل موارد زیر باشد:

رفتار درمانی شناختی

رفتار درمانی شناختی نوعی گفتار درمانی است. شما و یک درمانگر درباره راههای کنترل اختلال دوقطبی صحبت می کنید. آنها به شما کمک می کنند الگوهای تفکر خود را درک کنید. همچنین می توانند به شما کمک کنند تا با استراتژی های مقابله ای مثبت روبرو شوید.
آموزش روان نوعی مشاوره است که به شما و عزیزانتان در درک این اختلال کمک می کند. دانستن بیشتر در مورد اختلال دو قطبی به شما و دیگران در مدیریت آن در زندگی به شما کمک می کنند.

ریتم درمانی 

ریتم درمانی بین فردی و اجتماعی بر تنظیم عادات روزمره ، مانند خواب ، غذا خوردن و ورزش تمرکز دارد. متعادل سازی این اصول روزمره به شما کمک می کند تا اختلال خود را مدیریت کنید.

سایر گزینه های درمانی

سایر گزینه های درمانی شامل موارد زیر است:

الکتروشوک درمانی
داروهای خواب
مکمل دارویی
طب سوزنی
تغییر سبک زندگی

برخی از مراحل ساده نیز وجود دارد که می توانید برای کمک به مدیریت اختلال دو قطبی خود انجام دهید:

برای غذا خوردن و خوابیدن یک برنامه روزمره داشته باشید
یاد بگیرید که نوسانات خلقی را تشخیص دهید
از یکی از دوستان یا اقوام خود بخواهید که از برنامه های درمانی شما پشتیبانی کنند
با یک پزشک یا ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی مجاز صحبت کنید
سایر تغییرات در سبک زندگی نیز می تواند به تسکین علائم افسردگی ناشی از اختلال دو قطبی کمک کند. 

زندگی با اختلال دو قطبی

اختلال دو قطبی یک بیماری مزمن روانی است. این بدان معناست که شما تا آخر عمر با آن زندگی میکنید. با این حال ، این بدان معنا نیست که شما نمی توانید یک زندگی شاد و سالم داشته باشید.

درمان می تواند به شما کمک کند تغییرات خلقی خود را کنترل کرده و با علائم خود کنار بیایید. علاوه بر پزشک اصلی ، ممکن است بخواهید یک روانپزشک و روانشناس پیدا کنید. از طریق گفتاردرمانی ، این پزشکان می توانند به شما کمک کنند تا با علائم اختلال دوقطبی مقابله کنید.

یافتن روشهای درمانی که برای شما مفید باشد ، نیاز به پشتکار دارد. به همین ترتیب ، هنگام یادگیری مدیریت اختلال دو قطبی و پیش بینی تغییرات خلقی ، باید بسیار صبور باشید.