بررسی گیاه فلوس

فلوس درختی خودرو است که ارتفاع آن تقریبا به 15 متر میرسد و در کشور و مناطق گرمسیر مانند هند و آفریقا رشد میکند و در ایران با نام خرنوب هندی و خیار شنبر نیز شناخته میشود.
قطر میوه فلوس 2 تا 3 سانتی متر و طول آن به 50 سانتی متر نیز میرسد. درون میوه فلوس مایع چسبناکی وجود دارد که به آن عسل فلوس نیز گفته میشود و طعم تقریبا شیرین و نامطبوعی دارد.

طبیعت گیاه فلوس 

در طب سنتی فلوس طبعی گرم و تر تا معتدل دارد.

خواص گیاه فلوس

• فلوس در سرتاسر جهان به عنوان یک داروی موثر برای درمان یبوست شناخته میشود و معمولا عسل داخل غلاف فلوس بطور خام و ناپخته خورده میشود. خاصیت مسهلی عسل فلوس مربوط به چند ماده از مشتقات آنتراکینون میباشد و برای بر طرف کردن یبوست برای زنان باردار نیز قابل استفاده است.

• فلوس همچنین برای کلیه ها بسیار مفید است و از سنگ کلیه جلوگیری میکند.

• از پوست درخت فلوس برای درمان اسهال خونی استفاده میشود و از برگ های جوان و ریشه درخت فلوس به عنوان ملین استفاده میشود و قابض است.

• ترکیب فلوس با تمر هندی مسهل صفرای سوخته است و در صورت این که  با تربد مخلوط شود مسهل بلغم و اگر با آب کاسنی و شاهتره خورده شود مسهل سودا خواهد بود.

• مصرف عسل فلوس به همراه دارو های گیاهی لعاب دار مانند ریشه خطمی، اسپرزه و روغن بادام برای باز کردن گرفتگی های روده و دلپیچه مفید است.

• در طب سنتی مالیدن آن به موضع درد برای تسکین درد های مفصلی، نقرس و از بین بردن ورم استفاده میشود.

طرز تهیه دم کرده فلوس 

درون غلاف فلوس را (که شبیه به پرک لیمو عمانی میباشد) را تراشیده و یک قاشق چای خوری از آن را به همراه یک فنجان آب گرم دم کنید.